Categorie: Uncategorized

We hebben een aantal spullen van Tib waarvoor we nog geen bestemming hebben gevonden. Deze kun je hier bekijken. We horen het graag snel als je iets hiervan zou willen hebben. Neem dan even contact met ons op!

Lieve opa Tib,

Je was de jongste van mijn grootouders en aan streng zijn of opvoeden deed je niet. Zo kwam je, toen we klein waren een keer op Yara en mij passen. Het was erg gezellig, zo gezellig dat het maar niet lukte om ons in bed te krijgen. Elke keer dat je het voorstelde riep Yara “nee we moeten nog op avontuur!” en jij kon het niet over je hart verkrijgen om nee te zeggen. Plots was het ver na onze bedtijd en waren we allemaal uitgeput.

Toen ik wat ouder was ben ik een paar keer bij je in Amsterdam geweest. Voor die dagjes uit ben ik heel dankbaar. De eerste keer was nieuw voor je: hoe doe je dat, zo’n klein kind? Wat vinden ze leuk? We liepen hand in hand door de stad en toen we de weg aan iemand moesten vragen zei je eerst “kijk eens wat een mooie kleindochter ik heb!”. Eenmaal de hoek om gaf je eerlijk toe “ik meen dat wel Mila, maar ik zeg het vooral zodat die meneer niet denkt dat ik een enge oude man ben die een tienermeisje ontvoert.” We konden erom lachen en liepen verder.

De keren daarop waren steeds natuurlijker, we ging naar musea, een tentoonstelling en vooral gingen we lekker eten. Dan zat je tegenover me met een groot bord voor je, een biertje in de hand (of een wijntje als het eten daar om vroeg) en dan hadden we een goed gesprek, over alles en niets. De laatste keer zeiden we “we moeten elkaar echt vaker zien”.

Een tijdje terug belde je me, je had staan praten met een studente van ongeveer mijn leeftijd en vroeg je af hoe het met me ging. Het was een goed gesprek over de zorg, studeren, je eigen carrière als psycholoog. En op het laatst zeiden we “we moeten elkaar echt vaker zien”.

Vorige week zag ik je in het ziekenhuisbed liggen met meer slangetjes dan ik kon tellen. Ik moest denken aan de keer dat ik je op Jan’s begrafenis vroeg of jij toch alsjeblieft 90 zou kunnen worden. Je zei dat je dat niet kon beloven, maar dat je wel wilde beloven dat je toch het komende half jaar nog niet zou omvallen. En gelijk had je, maar veel meer dan dat halve jaar kregen we ook niet.

Ik keek hoe je er roerloos bij lag en voor de laatste keer dacht ik “we hadden elkaar echt vaker moeten zien”, gevolgd door “maar wat hebben we het toch fijn gehad”, want elk uitje herinner ik me nog en elk gesprek was goed.

Ik liep naar het bed en hield je hand nog één keer vast, de monitor naast het bed gaf een luid alarm en wij kregen te horen: jij was ergens anders. Ik hoop ergens anders met een groot bord voor je, ik hoop ergens met een drankje in je hand en ik weet zeker, wie er dan ook nog meer is daarboven, met een goed gesprek.

Deze website is geopend omdat we graag zaken willen delen ivm het overlijden van Tibor Smit. Ten eerste zijn Vance herdenkingsdienst o.a. de verhalen, de muziek en een video beschikbaar.

Daarnaast zouden we ook graag foto’s van hem ontvangen als jullie die nog ergens hebben. Er komt binnenkort een overzicht van foto’s die we zelf hebben uitgezocht, maar dat hebben we even snel gedaan voor de herdenkingsdienst en we gaan zeker nog meer leuke foto’s tegenkomen die we hier zullen publiceren.